آثار حقوقی الحاق ایران به سازمان تجارت جهانی بر مقررات ناظر به یارانه‌های کشاورزی

دکتر عبدالحسین شیروی استاد دانشگاه تهران – مهدی نظرنژاد 

کشاورزی بخش عمده ای از صادرات را در روابط تجاری بین‌المللی به خود اختصاص داده‌است. اکثر کشورها در جهت حمایت از بخش کشاورزی و توسعه صادرات کشاورزی، اعطای یارانه‌های داخلی و صادراتی را در سیاست‌های اقتصادی خود قرار داده‌اند. اعطای یارانه معمولا توسط دولت‌ها و اشخاص عمومی صورت می‌گیرد که موجب ورود خسارت به بخش کشاورزی دیگر کشورها  می‌گردد و روند تجارت آزاد را مختل می‌نماید. سازمان تجارت جهانی که بر آزادی تجاری و رقابت منصفانه استوار است، در موافقتنامه کشاورزی طی مقرراتی حمایت‌ها و یارانه‌های کشاورزی را تحت کنترل قرار داده‌است. جمهوری اسلامی ایران در خرداد ماه ۱۳۸۴به عضویت ناظر سازمان تجارت جهانی درآمده است و در مسیر عضویت دائم به آن سازمان قرار دارد. اعطای برخی از یارانه های کشاورزی از سوی سازمان تجارت جهانی ممنوع شده است لذا  در این پژوهش ضمن بررسی مقررات داخلی ناظر به یارانه‌های کشاورزی، مطابقت این مقررات با الزامات سازمان تجارت جهانی مورد بررسی قرار می‌گیرد تا قانونگذار را در همسویی با مقررات سازمان تجارت جهانی یاری سازد.

واژگان کلیدی: سازمان تجارت جهانی، موافقتنامه کشاورزی، حمایت‌های داخلی،یارانه‌های صادراتی.

 متن کامل مقاله