مریم
مهر ۹, ۱۳۹۱ پاسخ

سلام
بسیار خوشحالم که اساتیدی به این با محبتی هنوز هم وجود دارد من از کودکی عاشق حقوق بودم و بهتر بگم وکالت اما بنا به اصرار خانواده مهندسی کامپیوتر خواندم مدتی هست که خواب و خوراک ندارم از بس به این فکر میکنم که چه کاری را باید ادامه دهم تا روحم ارام گیرد مدام هم به این مساله که دیگر سنت بالا رفته و دیر است فکر میکنم اما دیدن این سایت و محبتی که شما در ارائه مطالب و پاسخ ها دارید چنان به من نیرو داد که مصمم شدم گمشده قدیم را مجدد پیدا و احیا کنم
خیلی خیلی ممنون در پناه ان یگانه مهربان باشید

تهمتن
تیر ۱, ۱۳۹۱ پاسخ

من بیشتر از علم .اخلاق از شما اموختم.همیشه سالم وسربلند باشید

حامد رسولی
دی ۹, ۱۳۹۰ پاسخ

استاد عزیزم آقای دکتر شیروی
با سلام و درود

امیدوارم ” تنت به ناز طبیبان نیازمند مباد ” و همچنان از علم توامان، نظری و عملی شما، در مقام دانشجو، بهره ببریم؛ و با عذر خواهی و اقتباس ازحافظ عزیز از شما سئوالی دارم،

“غبار راه گذارت کجاست تا (حامد) به یادگار نسیم صبا نگه دارد؟”

هر آنکه جانب اهل وفا نگه دارد _____ خداش در همه عمر از بلا نگه دارد

حدیث دوست نگویم مگر به حضرت دوست _____ که آشنا سخن آشنا نگه دارد

دلا معاش چنان کن که گر بلغزد پای _____ فرشته ات به دو دست دعا نگه دارد

گرت هواست که معشوق نگسلد پیوند _____ نگاهدار سر رشته تا نگه دارد

صبا بر آن سر زلف ار دل مرا دیدی _____ ز روی لطف بگویش که جا نگه دارد

چو بگفتم که دلم نگه دار چه گفت _____ ز دست بنده چه خیزد خدا نگه دارد

سر و زر و دل و جانم فدای آن محبوب _____ که حق صحبت مهر و وفا نگه دارد

غبار راه گذارت کجاست تا حافظ ______ به یادگار نسیم صبا نگه دارد

با آرزوی به روزی.

خجالتي
آذر ۲۲, ۱۳۹۰ پاسخ

با سلام و احترام
بنده از طرف همه ارادتمندان و دوستداران شما که مثل من خجالت می کشیدند در این مورد نظر بدند،‌از شما تشکر می کنم و از درگاه خداوندی علو درجات رو براتون مسألت دارم. در پاسخ به حسن انتخاب شما ما هم غزلی از حافظ رو پیشکش حضورتون می کنیم:

نه هر که چهره برافروخت دلبری داند ———– نه هر که آینه سازد سکندری داند
نه هر که طرف کله کج نهاد و تند نشست———- کلاه داری و آیین سروری داند
تو بندگی چو گدایان به شرط مزد مکن ————که دوست خود روش بنده پروری داند
غلام همت آن رند عافیت سوزم———————که در گداصفتی کیمیاگری داند
وفا و عهد نکو باشد ار بیاموزی—————-وگرنه هر که تو بینی ستمگری داند
بباختم دل دیوانه و ندانستم——————-که آدمی بچه‌ای شیوه پری داند
هزار نکته باریکتر ز مو این جاست————–نه هر که سر بتراشد قلندری داند
مدار نقطه بینش ز خال توست مرا—————-که قدر گوهر یک دانه جوهری داند
به قد و چهره هر آن کس که شاه خوبان شد——–جهان بگیرد اگر دادگستری داند
ز شعر دلکش حافظ کسی بود آگاه—————–که لطف طبع و سخن گفتن دری داند