ذخایر نفت و گاز شیل که پیش‌تر جزء منابع نفت و گاز تلقی نمی‌شد، در دهۀ اخیر با پیشرفت فناوری دارای توجیه اقتصادی شده و در شمار ذخایر انرژی قابل برداشت درآمده است؛ به گونه‌ای که از این پدیده به عنوان انقلاب شیل در صنعت نفت و گاز یاد می‌شود. پروژه‌های شیل به دلیل کاربرد فناوری شکست هیدرولیکی و حفاری افقی به صورت توأمان با ریسک‌های جدیدی روبه‌رو هستند. یکی از سازوکارهای مدیریت ریسک، استفاده از روش‌های تقنینی و تنظیم‌گری است. در این مقاله، با لحاظ تجربۀ کشورهای فعال در این حوزه، کنترل و مدیریت ریسک‌های پروژه‌های شیل از طریق قانون‌گذاری و تنظیم‌گری مورد بررسی قرار گرفته است. برای موفقیت چنین پروژه‌هایی در ایران، این مقاله نتیجه می‌گیرد که چهارچوب قانونی لازم برای اکتشاف و استخراج مخازن شیل، نخست باید توسط قانون‌گذار تعیین و نهادی مرکب از وزارت نفت، وزارت نیرو (بخش آب) و محیط زیست به عنوان «نهاد رگولاتور» تأسیس شود که بتواند مقررات لازم را در این حوزه وضع و نسبت به اعطای مجوز اکتشاف و استخراج اقدام کند و سپس مطابق قوانین و مقررات بر انجام عملیات اکتشاف و استخراج نظارت نماید.