ایجاد نظام حقوقی ریلی واحد، گامی ضروری در جهت توسعۀ حمل‌ونقل های بین‌المللی کالا
عبدالحسین شیروی علیرضا ابراهیمی
چکیده
امروزه در دنیایی زندگی میکنیم که به لطف رشد تکنولوژیهای نوین و دیجیتالی شدن امور روزبه‌روز در حال کوچک‌تر شدن است. به سبب گسترش روزافزون تجارت و تبادل بین‌المللی کالا در این فضا، وجود نظامهای مختلف حقوقی در مسیر یک قرارداد حمل‌ونقل کالا موجب مشکلاتی از جمله پیدایش چندین قرارداد حمل جزئی، ابهام در حقوق، تعهدات و مسئولیتهای افراد مرتبط با حمل، افزایش ترافیک در مرزها، بالا رفتن هزینهها، طولانی شدن زمان حمل، و در نهایت کاهش بهرهوری خواهد شد. یک راه‌حل مؤثر برای توسعه حمل‌ونقل بین‌المللی برقراری یک نظام حقوقی واحد و هماهنگ است که هدف آن شروع و به پایان رساندن حمل‌ونقل فقط با یک قرارداد و سند حمل و تحت حاکمیت یک قانون مشخص باشد. در حوزه حمل‌ونقل ریلی فرامرزی کالا با دو نظام عمده حقوقی مواجهیم: کنوانسیون SMGS و قواعد CIM. تلاش‌های بسیاری برای یکسان‌سازی این دو مقررات در حال انجام گرفتن است؛ از جمله تهیه «پیش‌نویس قانون متحدالشکل ریلی». با این حال، به نظر می‌رسد اکنون زمینه و بستر لازم برای تصویب یک کنوانسیون جدید به منظور یکسان‌سازی مقررات این حوزه وجود ندارد. بنابراین، بهتر است تا فراهم شدن چنین بستری از ابزارهای قراردادی داوطلبانه، مثل بارنامه مشترک CIM/SMGS، قراردادهای استاندارد، و امثال آن در جهت هماهنگ‌سازی هر چه بیشتر مقررات این حوزه استفاده کرد.
کلیدواژه‌ها
حقوق حمل و نقل ریلی بار، حمل و نقل ریلی کالا، کنوانسیون SMGS، مقررات متحدالشکل CIM
Comments are closed.