پروتکل کیوتو و تأمین مالی طرحهای اقتصادی در کشورهای در حال توسعه
دکتر عبدالحسین شیروی؛ استاد دانشگاه تهران
مطابق با پروتکل الحاقی به کنوانسیون چارچوب تغییرات آب و هوا (پروتکل کیوتو) کشورهای صنعتی عضو پروتکل متعهد شده‌اند که در فاصله زمانی بین ۲۰۰۸ و ۲۰۱۲ نسبت به کاهش گازهای گلخانه‌ای خود به میزان مشخص اقدام نمایند. از آنجا که هزینه کاهش این میزان از آلاینده‌ها می‌تواند متضمن هزینه سنگینی برای این کشورها باشد، در پروتکل کیوتو روش‌های انعطاف پذیری پیش بینی شده است که بر اساس آن کشورهای مزبور می‌توانند از طریق اجرای پروژه‌های برون مرزی به تعهدات خود عمل کنند. مهم‌ترین روش مقرر در پروتکل کیوتو که می‌تواند برای کشورهاى در حال توسعه به ویژه ایران در جذب سرمایه گذارى‌هاى خارجی و اجرای پروژه‌های اقتصادی مفید واقع شود، ”روش توسعه پاک“ یا ”سى دى ام“ است. از طریق این روش کشورهای توسعه یافته ضمن اجراى تعهدات خود در چارچوب پروتکل به پیشبرد توسعه پایدار در کشورهای در حال توسعه یاری می‌رسانند. در این نوشتار ضمن بیان مختصری از کنوانسیون چارچوب تغییرات آب و هوا و پروتکل الحاقی آن، روش توسعه پاک (سی دی ام) و شیوه‌های تأمین مالی سی دی ام مورد بررسی قرار می‌گیرد و ریسک‌های موجود در پروژه‌های سی دی ام و نحوه مقابله با آن بیان می‌گردد.
کلید واژه
پروتکل الحاقی، تأمین مالی پروژه، روش توسعه پاک، سی دی ام، روش‌های انعطاف پذیر
متن کامل مقاله 
Comments are closed.